اویگن برتولت فریدریش برشت (به آلمانی: Eugen Berthold Friedrich Brecht) (زاده ۱۰ فوریه ۱۸۹۸ - درگذشته ۱۴ اوت ۱۹۵۶)، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر و شاعر آلمانی با گرایش‌های سوسیالیستی و کمونیستی بود.
برتولت برشت را بیشتر به عنوان برجسته‌ترین نمایشنامه‌نویس تئاتر روایی (که نقطه مقابل تئاتر دراماتیک است)، و به‌خاطر نمایشنامه‌های مشهورش می‌شناسند. اما برتولت برشت علاوه بر این که نمایشنامه‌نویسی موفّق و کارگردانی بزرگ بود، شاعری خوش‌قریحه نیز بود و شعرها، ترانه‌ها و تصنیف‌های پرمعنا و دل‌انگیز بسیاری سرود.
او سرودن شعرهایش را در ۱۵ سالگی و پیش از نمایشنامه‌نویسی آغاز کرد و نخستین سروده‌هایش را بین سالهای ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۷ سرود و آنها را در نشریات محلی منتشر کرد. در سال ۱۹۱۸، هنگامی که به خدمت سربازی اعزام شد افزون بر کار در بیمارستان نظامی پشت جبهه، سروده‌هایش را همراه با نواختن گیتار برای سربازان می‌خواند و آنها را مجذوب نوای گرم و سرود دلنشین خود می‌کرد.
شعرهای نمایشی برشت را از مهم‌ترین آثار او دانسته‌اند. اینها شعرهایی هستند که به صورت سرود، تصنیف یا ترانه وارد نمایشنامه‌های او شده و به مناسبت‌های موضوعی خاص یا برای غنا بخشیدن به موضوع و افزایش اثرگذاری، به صورت پیش درآمد، میان‌پرده، موخره یا در میان متن آورده‌شده‌اند. این شعرها اغلب طنزآمیز یا هزل‌آمیز هستند و زیر پوستهٔ شوخ‌طبعانهٔ خود مفاهیم بسیار جدی و آگاه کننده داشته و پیام‌رسان ایده‌های نقادانه و اجتماعی برشت هستند. بیشتر نمایشنامه‌های برشت دربرگیرندهٔ یک یا چند سرود، ترانه و شعر است.
از جمله نمایش های او
بعل
ننه دلاور و فرزندان او
مادر
زندگی گالیله
آنکه گفت آری و آنکه گفت نه
و ...
و اما شعر
آن که هنوز زنده است،
نگوید:« هرگز »،
آن چه ثابت و برجاست
ثابت و برجا نیست.
دنیا، این چنین که هست، نمی ماند.
به به وبلاگ جدید مبارک
من هنوز زنده ام ...!
چقد با این شعر خاطر دارم
با صدای ویکتور خارا ...
کل خاطرات کودکی من با این شعر که روی یک قاب عکس نوشته بود گره میخورد و من هر روز صبح این شعر را میخواندم !
روی جلد اول تمام کتاب های درسی ام این شعر را مینوشتم
آن که هنوز زنده است،
نگوید:« هرگز »،
آن چه ثابت و برجاست
ثابت و برجا نیست.
دنیا، این چنین که هست، نمی ماند.
وب نو مبارک
گاه انچنان دلت تنگ می شود که راه برای انچه می خواهی بگویی هم باز نیست...
هرچه تلاش می کنی بی فایده است ...راه گلویت مسدود می شود...وتابلوی بزرگ کارگران خیلی وقت است اینجا را رها کرده اندچشمک می زند.......{[گل]}.
merso lotf dari veb to ham kheili naze
مرسی از لینک،شما هم لینک شدی
کاش میدانستم چه کسی این سرنوشت را برایم بافت…آنوقت به او می گفتم…یقه را آنقدر تنگ بافته ای…که بغض هایم را نمی توانم فرو دهم…{
}.
سلام ممنون از حضورتون [گل]
لینک شدین لطفا منو با زنگ آخر لینک کنین